Over
"Ze waren met zessen, ze liepen in Gent rond. Ze kwamen van nergens, gingen nergens naartoe." Naar de gevleugelde woorden van Lieven Tavernier ontstond in juni 2006 Die Verdammte Spielerei. Onze Vlaamse kleinkunstenaar voorspelde het al: “En dan loopt er ergens een nieuwe fanfare, een nieuwe fanfare van honger en dorst.”
Intussen groeiden ze uit tot het zotste wandelorkest van het Westelijk Halfrond. Ze marcheren fier als een fanfare en lopen nooit verloren dankzij hun actieve en oplettende Herr Kapellmeister. Samen zorgen ze voor een geheel van topmuziek in combinatie met volksverlakkerij. Typische fanfaremuziek, een polka, een radiomelodie, een vleugje klassiek of een andere geestige verrassing.
De klassieke fanfare kennen de mensen van binnen en van buiten, elke zichzelf respecterende parochie heeft nu eenmaal een koninklijke harmonie of fanfare. Die Verdammte Spielerei neemt een loopje met deze Vlaamsche realiteit. De tamboer-majoor ruilde het vaandel voor de megafoon en de muzikanten hun das voor een marcelleken. De doorzopen grijsaards van de fanfare maken plaats voor 6 dronken adonissen met kathedralen van lichamen, spitsbogen en rondbuiken.
Die Verdammte Spielerei verzorgde ondertussen ontelbare optredens op gerenommeerde straattheaterfestivals en op festivals zoals Pukkelpop, Lowlands, Dranouter, Gentse Feesten, Lokerse Feesten, … Ook in het buitenland weet men hen te vinden, zo waren ze reeds te gast in Londen, Suwon (Korea), Duitsland, Oostenrijk.
Vergis je niet, achter de façade van de marcellekes schuilen afgestudeerde conservatoriumstudenten, aan de slag bij gerespecteerde instellingen zoals de Koninklijke Muziekkapel van de Belgische Marine, het Brusselse Philharmonic en het muziekcollectief Bl!ndman.
Stefaan De Winter (°1982) studeerde in Aalst alwaar hij zong in het Schola Cantorum Cantate Domino. Als knaap werkte hij ook mee aan verschillende producties van de Capilla Flamenca en verdiepte zich vooral in religieuze oude muziek. Na zijn studies van onderwijzer volgde hij twee jaar zang aan het Conservatorium te Gent. In een productie van Kurt Defrancq ging hij opera zingen op straat en rolde zo in het straattheater. Die Verdammte Spielerei ontstond en tal van andere acts zoals ook ‘Le Grand Café‘ en ‘La Grande Boite’, deze in samenwerking met vzw CirQ uit Gent.
Roeland Vanhoorne (°1981) begon op blokfluit en klarinet. Later ontdekte hij de saxofoon waarmee hij studeerde aan het Conservatorium te Gent. Hij speelde bij Bl!ndman Sax. Nu is hij leraar saxofoon aan Muziekacademie De Poel te Gent.
Pieterjan Vandaele (°1987) studeerde aan het Conservatorium van Gent. Hij speelt soms freelance bij orkesten zoals Concertband Vooruit Harelbeke en is vast spelend lid bij Die Verdammte Spielerei. Hij verdiept zich momenteel ook in de wereld van de horeca.
Bjorn Verschoore (°1979) studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar hij afstudeerde met grote onderscheiding. Hij is kapelmeester bij de Koninklijke Muziekkapel van de Belgische Marine.
Thomas Van Gelder (°1982) studeerde klassiek en later ook jazz saxofoon aan het Conservatorium van Gent. Hij is werkzaam als saxofonist bij de Koninklijke Muziekkapel van de Belgische Marine en freelance actief bij diverse projecten.
Ruben Cooman (°1986) studeerde percussie aan het Conservatorium van Gent, waar hij zijn Spielerei collega’s ontmoette. Na zijn studies werd Ruben opgenomen in het Bl!ndman Drums kwartet. Als freelance muzikant is hij vaak actief bij Symfonieorkest Vlaanderen, Brussels Philharmonic en de Vlaamse Opera.
